استخوان یک بافت زنده است به این صورت که استخوان‌های جدید در طول زندگی جایگزین استخوان‌های قدیمی می‌شوند. اما در افراد مسن، سلول‌هایی که استخوان‌های جدید را می‌سازند، نمی‌توانند به سرعت جایگزین سلول‌های قدیمی شوند که این موضوع منجر به از بین رفتن کلی بافت استخوانی شده و استخوان‌ها را ضعیف و شکننده می‌کند. این مشکلات منجر به بیماری پوکی استخوان می‌شوند که اغلب یک بیماری خاموش نامیده می‌شود، زیرا بسیاری از افراد اصلاً علائمی ندارند. پوکی استخوان می‌تواند باعث شکستگی استخوان‌ها در افراد مسن شود و این شکستگی‌ها می‌توانند توانایی راه رفتن فرد را به خطر بیندازند، باعث بدشکلی اسکلتی و از دست دادن قد شوند و کیفیت زندگی را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. در اینجا، پوکی استخوان در سالمندان، چندین روش درمانی و توصیه‌های لازم برای کاهش علائم و پیشگیری از آن معرفی خواهند شد.
انواع پوکی استخوان در سالمندان
سه نوع متداول پوکی استخوان در افراد مسن وجود دارند:
- استئوپنی: از دست دادن متوسط سلول‌های استخوانی همراه با افزایش خطر شکستگی.
- پوکی استخوان: از دست دادن شدیدتر سلول‌های استخوانی همراه با خطر بالای شکستگی.
- استئومالاسی: از دست دادن سلول‌های استخوانی که بسیار کمتر از پوکی استخوان یا استئوپنی است. استئومالاسی، باعث درد، ضعف عضلانی و شکستگی می‌شود.
در افراد مسن، کمبود ویتامین D ریشه بیشتر موارد پوکی استخوان است. همچنین ممکن است این عارضه ناشی از بیماری کلیوی یا کبدی، استفاده بیش از حد از برخی داروها یا مشکلات جذب مواد مغذی از طریق روده باشد.
علل پوکی استخوان در سالمندان
علت اصلی پوکی استخوان، کاهش تولید هورمون‌های بدن به دلیل افزایش سن است. این به معنای استروژن کمتر در زنان پس از یائسگی و کاهش تستوسترون در مردان مسن است. به دلیل کاهش هورمون‌ها، زنان بالای 50 سال و مردان بالای 70 سال بیشتر در معرض ابتلا به پوکی استخوان هستند. مردان پس از 75 سالگی مانند زنان دچار این عارضه می‌شوند. طبق بنیاد ملی پوکی استخوان، زنان چهار برابر بیشتر از مردان به پوکی استخوان مبتلا می‌شوند. با این حال، این ممکن است تا حدی به دلیل این واقعیت باشد که بسیاری از پزشکان، پوکی استخوان را یک بیماری زنانه می‌دانند. به همین دلیل، آن‌ها ممکن است به طور منظم آن را در بیماران مرد خود غربالگری یا تشخیص ندهند.
سایر علل این بیماری عبارتند از:
- عدم فعالیت بدنی یا عدم توانایی بلند شدن از رختخواب
- آرتریت روماتوئید مزمن
- بیماری مزمن کلیوی
- بیماری مزمن کبدی
- تغذیه نامناسب یا اختلالات در خوردن
- مشکلات روده‌ای که جذب مواد مغذی از غذایی که می‌خورید را برای بدن دشوارتر می‌کند.
- برخی داروها، به ویژه کورتیکواستروئیدها. این داروها ممکن است دارای عوارض جانبی شامل عدم جذب کلسیم در استخوان‌ها باشند.
- بیماری‌های غده‌ای مانند بیماری‌های تیروئید، پاراتیروئید یا غدد فوق کلیوی
- برخی بیماری‌ها و شرایط خاص (مانند بیماری کرون، بیماری سلیاک، یا جراحی معده)
- کمبود ویتامین D
- کمبود کلسیم در رژیم غذایی
- نوشیدن الکل زیاد
- سیگار کشیدن
- سابقه خانوادگی پوکی استخوان
- سابقه درمان هورمونی برای سرطان پروستات یا سرطان سینه
- وزن بدن کم یا جسه ضعیف
- برای زنان: یائسگی زودرس یا برداشتن تخمدان‌ها
- برای مردان: داشتن درمان‌های سرطان پروستات که سطح تستوسترون را کاهش می‌دهد.
- سرطان (مانند مولتیپل میلوما، لوسمی، لنفوم)
- رژیم غذایی: حتی زمانی که یک رژیم غذایی سالم دارید، ممکن است مانند گذشته ویتامین‌ها و مواد معدنی زیادی را جذب نکرده و این یک بخش طبیعی از پیری است.
علائم پوکی استخوان در سالمندان
به طور معمول، در مراحل اولیه پوکی استخوان هیچ علامتی وجود ندارد، اما با پیشرفت بیماری، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
- درد یا حساسیت استخوانی
- انحنای ستون فقرات
- حالت خمیده ستون فقرات به نام کیفوز (که گاهی اوقات به عنوان «قوز» شناخته می‌شود)
- از دست دادن قد (تا 15 سانتی‌متر)
- سایر تغییرات در وضعیت و شکل بدن
- کمردرد یا گردن درد ناشی از شکستگی استخوان‌های ستون فقرات
ممکن است بدون اینکه متوجه شوید دچار شکستگی ستون فقرات شده باشید، زیرا گاهی اوقات هیچ علامتی وجود ندارد. اگر قدتان کوتاه شده باشد، انحنای ستون فقرات افزایش یافته باشد، متوجه شوید که لباس‌هایتان دیگر به حالت عادی در تن نمی‌نشینند، یا اگر بیش از دو هفته کمردرد دارید، ممکن است استخوان‌های ستون فقراتتان شکسته باشند. اگر این نوع تغییرات را در خود مشاهده کردید، به پزشک متخصص مراجعه کنید. آن‌ها ممکن است از شما اسکن گرفته تا ببینند آیا دچار پوکی استخوان شده‌اید یا خیر.
تشخیص و آزمایشات پوکی استخوان در سالمندان
به منظور بررسی سلامت استخوان‌های سالمند، پزشک از وی در مورد عوامل خطر پوکی استخوان سوال‌هایی خواهد کرد. همچنین آزمایشی به نام اسکن DEXA یا DXA (اسکن جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی) از شما گرفته خواهدشد. این آزمایش بی‌خطر و بدون درد بوده و از اشعه ایکس سطح پایین برای سنجش میزان کلسیم استخوان‌هایتان استفاده می‌کند. به آن تراکم توده استخوانی (BMD) می‌گویند. این سنجش، در لگن و ستون فقرات اندازه‌گیری می‌شود. گاهی اوقات، تراکم استخوان در مچ دست یا پاشنه با استفاده از یک آزمایش به نام SXA (جذب سنجی اشعه ایکس تک انرژی) سنجیده می‌شود. پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش خون و آزمایش ادرار برای تعیین اینکه آیا ممکن است بیماری خاصی داشته باشید یا خیر برایتان تجویز کند.
چه کسانی باید سنجش تراکم استخوان بدهند؟
- زنان بالای 65 سال
- زنانی که یائسگی زودرس داشته‌اند.
- زنان یائسه با حداقل یک عامل خطر دیگر
- زنان یائسه که اخیراً مصرف مکمل‌های هورمونی را قطع کرده‌اند.
- مردان بالای 70 سال
- مردان بین 50 تا 70 سال با حداقل یک عامل خطر دیگر
- مردان یا زنان بالای 50 سال که سابقه شکستگی استخوان داشته‌اند، به خصوص اگر ضربه‌ای که باعث شکستگی شده است جزئی بوده باشد.
- مردان یا زنانی که داروهایی مصرف می‌کنند که خطر پوکی استخوان را افزایش می‌دهند.
اینکه هر چند وقت یکبار سالمند، برای پوکی استخوان غربالگری شود، به سن، تراکم استخوان و سایر عوامل خطرزا بستگی دارد
مراقبت و درمان پوکی استخوان در سالمندان
درمان پوکی استخوان می‌تواند:
- سرعت تحلیل استخوان را کم کرده یا حتی تراکم استخوان را بهبود بخشد.
- خطر شکستگی را کاهش دهد.
- خطر افتادن را کاهش دهد.
- کاهش درد ناشی از پوکی استخوان
بهترین روش درمانی برای پوکی استخوان مرتبط با افزایش سن، همیشه پیشگیری می‌باشد. هدف اصلی کاهش احتمال شکستگی است. ورزش و رژیم غذایی اقدامات مهمی برای کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند.
درمان دارویی
درمان دارویی برای افراد مسن که دارای شرایط زیر هستند مناسب است:
- قبلاً دچار شکستگی لگن یا استخوان ستون فقرات شده باشند.
- BMD T-score (تراکم استخوان) کمتر از 2.5-
BMD T-score بین 1- تا 2.5- که استئوپنی در نظر گرفته می شود. اگر این امتیاز، با احتمال بیش از 3 درصد شکستگی لگن یا بیش از 20 درصد خطر شکستگی در 10 سال آینده همراه باشد، درمان دارویی مناسب است. در حال حاضر انواع مختلفی از داروها برای درمان پوکی استخوان وجود دارند که پزشک بر اساس وضعیت سلامت شما، درجه بیماری و سایر عوامل خطر، آن را تجویز می‌کند.
داروهایی که اغلب تجویز می‌شوند عبارتند از:
بیس فسفونات‌ها
این داروها پوکی استخوان را کند می‌کنند، توده استخوانی را حفظ کرده و حتی در برخی موارد تراکم استخوان را افزایش می‌دهند. این داروها عبارتند از آلندرونات (فوساماکس)، ریزدرونات (اکتونل)، ایباندرونات (بونیوا) و زولدرونیک اسید (ریکلاست). بیس‌فسفونات‌ها به دو شکل قرص و تزریق داخل وریدی وجود دارند. این داروها معمولاً بدون عوارض بوده ولی با این حال، ممکن است باعث تهوع، درد شکم، مشکل در بلع و تحریک مری یا زخم آن شوند. در صورت بروز هر یک از این علائم به پزشک خود اطلاع دهید. برای کاهش این عوارض، باید حداقل نیم ساعت پس از مصرف قرص در حالت ایستاده بمانید، بدون اینکه در این مدت غذا بخورید. همچنین اگر داروها را به‌جای هر روز، به صورت هفتگی، ماهانه یا داخل وریدی مصرف کنید، ممکن است عوارض کاهش یابند. سایر عوارض جانبی بسیار نادر شامل استئونکروز (تجزیه استخوان) فک و شکستگی ران است.
دنوسوماب Denosumab
این دارو یک آنتی بادی مونوکلونال بوده که برای کند کردن روند تجزیه استخوان (پوکی استخوان) و افزایش تراکم استخوانی عمل می‌کند. این دارو، به طور معمول هر 6 ماه یک بار تزریق می‌شود. عوارض جانبی شامل واکنش در محل تزریق، عدم جذب کلسیم، اگزما و به ندرت شکستگی ران و استئونکروز فک است.
هورمون پاراتیروئید
تری پاراتید (Forteo) و آبالوپاراتید (Tymlos)، اشکالی از هورمون پاراتیروئید هستند که برای درمان افراد مبتلا به پوکی استخوان شدید که در معرض خطر بالای شکستگی هستند، استفاده می‌شود. این‌ها تنها درمان‌هایی هستند که رشد سلول‌های استخوانی را افزایش می‌دهند. این داروها به صورت روزانه و حداکثر تا دو سال به صورت زیرجلدی تزریق می‌شوند. عوارض جانبی احتمالی شامل افزایش کلسیم، واکنش محل تزریق، حالت تهوع و خستگی است.
تعدیل کننده‌های گیرند‌ه استروژن(SERMs)
این داروها مانند رالوکسیفن (Evista) تا حدی مانند استروژن عمل می‌کنند، اما خطر ابتلا به سرطان رحم و پستان را از نظر استروژن به همراه ندارند. این داروها، به عنوان اولین گزینه انتخابی برای درمان انواع خاصی از سرطان سینه استفاده می‌شوند. با این حال، رالوکسیفن نیز برای درمان پوکی استخوان در زنان یائسه تایید شده است. این داروها به صورت روزانه و دهانی مصرف می‌شوند. عوارض جانبی SERMها شامل لخته شدن خون، گرفتگی عضلات پا، تورم پاها و به ندرت سکته مغزی است.
کلسی تونین
کلسی تونین (میاکالسین یا فورتیکال)، هورمونی است که به طور طبیعی در غده تیروئید شما تولید می‌شود و تجزیه استخوان را کند می‌کند. با این حال، به اندازه بیس فسفونات‌ها یا دنوزوماب موثر نیستند. این دارو به صورت اسپری بینی یا به صورت تزریقی مصرف می‌شوند. گاهی اوقات برای تسکین درد پس از شکستگی ستون فقرات نیز قابل استفاده‌اند.
اهمیت ورزش
ورزش باعث قوی‌تر شدن استخوان‌ها می‌شود. ورزش متوسط تا شدید که حداقل سه بار در هفته انجام شود توصیه می‌شود. ورزش استقامتی، توده استخوانی را افزایش داده و شکستگی را کاهش می‌دهد. نشان داده شده است که پس از یائسگی، زنان می‌توانند استخوان لگن را تقویت کرده و عضلات و تعادل را از طریق این ورزش‌ها بهبود بخشند. این ورزش‌ها شامل پیاده‌روی، وزنه برداری و سایر اشکال تمرینات قدرتی و مقاومتی است. تمرینات تعادلی نیز می‌توانند خطر افتادن و شکستگی را کاهش دهند.
ورزش نکردن به علت بیماری یا یک دوره طولانی مدت استراحت، می‌تواند استخوان‌های شما را ضعیف‌تر کند. مهم است که ورزش را در اسرع وقت پس از استراحت در رختخواب شروع کنید و اگر هم یک برنامه توانبخشی داشتید، آن را انجام دهید. اگر پوکی استخوان دارید، قبل از شروع هر نوع برنامه ورزشی با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که خطری ندارد. همچنین ممکن است به یک فیزیوتراپیست ارجاع داده شوید تا به شما در یادگیری تمرینات شما کمک کند.
تمرینات استقامتی
در این نوع تمرین، شما ایستاده می‌مانید و در برابر گرانش برای تقویت ماهیچه‌ها و ایجاد استرس سالم روی استخوان‌هایتان کار می‌کنید. سعی کنید در اکثر روزهای هفته در مجموع 30 دقیقه این نوع ورزش را انجام دهید.
- تمرینات استقامتی با شدت بالا بسیار موثرند. این‌ها شامل رقص، بالا رفتن از پله‌ها، دویدن، پیاده‌روی، بازی تنیس یا سایر ورزش‌های فعال است. با این حال، اگر قبلاً پوکی استخوان برای شما تشخیص داده شده‌است یا سابقه شکستگی استخوان دارید، قبل از انجام این فعالیت‌ها ابتدا با پزشک خود مشورت کنید. این نوع ورزش ممکن است خیلی سخت باشد و در واقع ممکن است باعث شکستگی شود.
- تمرینات استقامتی کم شدت، شامل پیاده‌روی سریع (از جمله راه رفتن روی تردمیل)، ایروبیک، یا استفاده از دستگاه الپتیکال یا دستگاه استر-استپ است. این نوع ورزش باعث تقویت استخوان‌ها نیز می‌شود و خطر شکستگی در حین ورزش را افزایش نمی‌دهد.
تمرینات تقویت کننده عضلات یا “مقاومتی”
در این نوع تمرین، شما در برابر جاذبه یا در برابر شکل دیگری از مقاومت کار می‌کنید. می‌توانید از وزنه یا دستگاه‌های وزنه برداری، کش‌های مخصوص بدنسازی استفاده کنید. تمرینات باید دو یا سه بار در هفته انجام شوند. یوگا و پیلاتس، جزو ورزش‌های مقاومتی مناسب می‌باشند. با این حال، اگر استخوان‌های شما کم تراکم شده باشند، این ورزش‌ها ممکن است مضر باشند. با پزشک یا فیزیوتراپیست خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که ورزش شما برای نوع استخوان شما مناسب است.
فعالیت‌های بدنی کم شدت
این تمرینات که به جلوگیری از افتادن و شکستگی استخوان کمک می‌کنند، باید هر روز انجام شوند:
- تمرینات تعادلی شامل تای چی و یوگا
- تمرینات وضعیتی که شانه‌های جلوآمده را صاف می‌کند و خطر شکستگی ستون فقرات را کاهش می‌دهد.
- تمریناتی که به شما کمک می‌کند فعالیت‌های روزانه خود را به ایمن‌ترین شکل ممکن انجام دهید.
اهمیت رژیم غذایی
چند مورد وجود دارد که باید برای کاهش پیشرفت پوکی استخوان و علائم آن با رژیم غذایی رعایت کنید، از جمله:
کلسیم
استخوان‌های ما بیش از هر ماده معدنی دیگری به کلسیم نیاز دارند. کلسیم عنصر اصلی ساختمان استخوان و دندان ما است. بدن ما هر روز کلسیم خود را از دست می‌دهد، بنابراین خوردن غذاهای حاوی کلسیم بسیار مهم است. بسیاری از افراد مسن تمایل به خوردن غذاهای غنی از کلسیم کمتری دارند؛ زیرا با افزایش سن، هضم محصولات لبنی پرکلسیم مانند شیر، پنیر، ماست یا بستنی دشوارتر می‌شود. این به این دلیل است که افزایش سن ممکن است شانس ابتلا به عدم تحمل لاکتوز را افزایش دهد. اگر بیش از 50 سال سن دارید، اکثر متخصصان توصیه می‌کنند حداقل 1200 میلی‌گرم کلسیم در روز دریافت کنید. بهترین راه برای رسیدن به این مقدار، مصرف غذاهای غنی از کلسیم مانند لبنیات است. بسیاری از غذاهای دیگر نیز می‌توانند مقادیر قابل توجهی کلسیم را تامین کنند. اگر نمی‌توانید کلسیم کافی را در رژیم غذایی خود بگنجانید، می‌توانید مکمل‌های کلسیم را نیز مصرف کنید که ارزان و به راحتی در دسترس هستند. این مکمل‌ها ممکن است به شکل کربنات کلسیم (متداول‌تر) یا سیترات کلسیم (کمی گران‌تر اما با هضم راحت) باشند. مکمل‌ها در دوزهای مختلف به بهترین وجه جذب می‌شوند (مثلاً 600 میلی‌گرم در یک وعده). سیترات کلسیم را می‌توان بدون غذا مصرف کرد، در حالی که کربنات کلسیم باید به همراه غذا مصرف شود.
در زیر لیستی از برخی مواد غذایی که کلسیم بالایی دارند، آورده شده است:
- ماهی ساردین: 370 میلی‌گرم در هر وعده 85 گرمی
- آب پرتقال غنی شده با کلسیم: 300 میلی‌گرم در هر فنجان
- ماست: 320 میلی‌گرم در هر فنجان
- شیر: 300 میلی‌گرم در هر فنجان
- پنیر سوئیسی: 260 میلی‌گرم در هر برش
- کلم پیچ: 200 میلی‌گرم در هر فنجان (پخته شده)
- ماهی آزاد کنسرو شده با استخوان: 190 میلی‌گرم در هر وعده 85 گرمی
- کلم بروکلی: 170 میلی‌گرم در هر فنجان
- توفو (کشک سویا): 150 میلی‌گرم در هر وعده 113 گرمی
- بستنی: 100 میلی‌گرم در هر فنجان
- تخم مرغ: 55 میلی‌گرم در یک تخم مرغ با اندازه متوسط
- شیر بدون چربی پودری شکل: 50 میلی‌گرم در هر قاشق چایخوری
یادتان باشد که نباید بیش از 2000 تا 2500 میلی‌گرم کلسیم در روز را به صورت مکمل مصرف کنید. این امر خطر ابتلا به سنگ کلیه را به خصوص برای زنان یائسه افزایش می‌دهد. با این حال، منابع غذایی کلسیم ممکن است خطر ابتلا به سنگ کلیه را کاهش دهند.
ویتامین D
بدن شما برای جذب کلسیم به این ویتامین نیاز دارد. به طور معمول، ویتامین D در پوست ما از قرار گرفتن در معرض مستقیم نور خورشید تشکیل می‌شود. اما تعدادی از عوامل وجود دارد که از تولید کافی ویتامین D پوست جلوگیری می‌کند:
- افزایش استفاده از ضد آفتاب
- قرار گرفتن پوست در معرض نور خورشید به علت داشتن حجاب، کافی نباشد.
- تغییرات پوست با افزایش سن که باعث کاهش تشکیل ویتامین D می‌شود.
- با افزایش سن، زمان کمتری را در خارج از منزل سپری کنیم.
می‌توانید کاهش سطح ویتامین D را با خوردن غذاهای حاوی ویتامین D مانند شیر غنی شده، نان و آبمیوه انجام دهید. شما همچنین می‌توانید قرص ویتامین D را مصرف کنید. دوز روزانه توصیه شده فعلی 800 تا 1000 واحد می‌باشد. با این حال، اگر سطح ویتامین D شما پایین باشد، ممکن است مقادیر بیشتری تجویز شود. پزشک ممکن است آزمایش خون را برای بررسی سطح ویتامین D در خون شما توصیه کند. حداقل، سطح سرمی 30 نانوگرم در میلی‌لیتر (75 نانومول در لیتر) معمولاً برای حفظ سلامت استخوان‌ها مناسب در نظر گرفته می‌شود.
سبک زندگی
با تغییر سبک زندگی و انجام کارهای صحیح از پوکی استخوان پیشگیری کرده و علائم آن را کاهش دهید. برخی از نکات در مورد سبک زندگی عبارتند از:
رژیم غذایی مناسب، ورزش و قرار گرفتن در معرض نور خورشید
برای حفظ استخوان‌های سالم و قوی، مراحل پیشگیری از پوکی استخوان را که در بخش قبل توضیح داده شد، دنبال کنید.
- حفظ رژیم غذایی سالم همراه با غذاهای سرشار از کلسیم
- ورزش کردن منظم
- مقدار زیادی ویتامین D، هم از طریق رژیم غذایی و هم از طریق قرار گرفتن در معرض آفتاب دریافت کنید.
- حتما قبل از قرار گرفتن در مقابل آفتاب، ضدآفتاب بزنید و سعی کنید نور خورشید را از طریق کف دستان دریافت کنید.
- در صورت نیاز از مکمل‌های غذایی کلسیم و ویتامین D استفاده کنید. اگر داروی خاصی مصرف می‌کنید، حتماً دستورالعمل‌های پزشکی را دنبال کنید.
نظارت
پزشک شما با استفاده از روش اسکن DXA ، به شما خواهد گفت که تا چه حد به درمان‌های دارویی و تغییراتی که در شیوه زندگی خود ایجاد کرده‌اید پاسخ می‌دهید. انجام اسکن‌های منظم برای ارزیابی تراکم استخوان، میزان تحلیل استخوان و میزان عملکرد درمان‌های شما مفید می‌باشد. معمولاً BMD شما هر یا دو سال یکبار توسط DXA کنترل می‌شود. اگر مصرف داروی بیس فسفونات را شروع کرده‌اید و استخوان‌هایتان به خوبی پاسخ می‌دهند، پزشک ممکن است به شما یک دوره استراحت دارویی بدهد. این کار، به کاهش خطر عوارض جانبی طولانی مدت داروها کمک می‌کند. همچنین BMD شما باید در این مدت کنترل شود. این پرهیزات دارویی اغلب کوتاه مدت می‌باشند.
جلوگیری از افتادن
برای پایین نگه داشتن خطر شکستگی تا حد ممکن، باید خطر افتادن خود را تا حد امکان کاهش دهید. این کار را می‌توان با پیروی از استراتژی‌های ذکر شده در زیر انجام داد:
- یک برنامه ورزشی که شامل فعالیت‌های قدرتی و تعادلی و تمرین راه رفتن است را دنبال کنید.
- از مصرف داروهایی که باعث خواب آلودگی شما می‌شوند خودداری کنید.
- مطمئن شوید که فشار خونتان به طور مرتب چک می‌شود.
- موانع خانگی که باعث زمین خوردن می‌شود را حذف کنید.
- مطمئن شوید که خانه شما به خوبی روشن است.
- شنوایی خود را چک کنید و در صورت لزوم از سمعک استفاده کنید.
- چشمان خود را سالم نگه دارید و مطمئن شوید که بینایی شما خوب است. عینک شما باید نسخه صحیح داشته باشد، آب مروارید در صورت لزوم باید درمان شود و به طور منظم به چشم پزشک مراجعه کنید. هنگام بالا رفتن از پله ها از استفاده از لنزهای دو کانونی خودداری کنید.
- کفش‌های ایمن، راحت و مناسب بپوشید.
- رژیم غذایی سالم داشته باشید.
- به مقدار زیاد مایعات بنوشید؛ اجازه ندهید بدنتان کم آب شود.
- از پیاده‌روی به تنهایی در روزهای یخبندان خودداری کنید.
- دستگیره‌هایی را در وان حمام، راهروها و در صورت نیاز روی پله ها نصب کنید.
- در صورت نیاز از عصا یا سایر وسایل کمکی استفاده کنید.
سوالات متداول
پوکی استخوان چه تاثیری بر سالمندان دارد؟
این بیماری ممکن است برای سال‌ها بدون شناسایی پیشرفت کند تا زمانی که استخوان شکسته شود. پوکی استخوان می تواند باعث شکننده شدن استخوان‌های سالمند شود. این شکستگی ها می‌توانند توانایی راه رفتن فرد را به خطر بیندازند، باعث بدشکلی و از دست دادن قد شوند و کیفیت زندگی را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.
آیا پوکی استخوان در افراد مسن قابل درمان است؟
پاسخ کوتاه این است که نه، پوکی استخوان را نمی‌توان به طور کامل درمان کرد، اما تعدادی راهکار در تغییر سبک زندگی وجود دارد که می‌توانید برای بهبود تحلیل استخوان انجام دهید. پزشک شما همچنین ممکن است داروهایی را برای کمک به بازسازی و کاهش از دست دادن استخوان برای شما تجویز کند.
چند درصد از افراد 80 ساله پوکی استخوان دارند؟
شیوع پوکی استخوان در بین زنان (24.8%) بیشتر از مردان (5.6%) است. همین آمار در میان بزرگسالان 80 سال و بالاتر (25.7٪) بیشتر از بزرگسالان 65-79 سال (12.8٪) می‌باشد.
آیا می‌توان با پوکی استخوان تا سنین بالا زندگی کرد؟
امید به زندگی یک مرد 50 ساله که درمان پوکی استخوان را شروع کرده بود 18.2 سال و یک مرد 75 ساله 7.5 سال برآورد شده‌است. برآوردها در زنان به ترتیب 26.4 سال و 13.5 سال می‌باشد.
پوکی استخوان در سالمندان چه اندام‌هایی را درگیر می‌کند؟
پوکی استخوان یک بیماری استخوانی است که باعث ضعیف شدن استخوان‌ها و احتمال شکستگی آن می‌شود. اندام‌های تحت تاثیر پوکی استخوان شامل تخمدان‌ها و غده تیروئید هستند.
مصرف چه غذاهایی تراکم استخوان را در سالمندان از بین می‌برد؟
- الکل: وقتی الکل می‌نوشید مانند یک مسدود کننده کلسیم عمل می‌کند و از جذب مواد معدنی استخوان ساز که می‌خورید جلوگیری می‌کند.
- نوشیدنی بدون الکل
- نمک
- روغن‌های هیدروژنه
- غذاهای غنی از ویتامین A
چه زمانی پوکی استخوان در سالمندان شدید است؟
پوکی استخوان شدید در حال حاضر با آستانه تراکم استخوان زیر 2.5-، خطرناک می‌باشد.
آیا پوکی استخوان بر بینایی افراد مسن تأثیر می‌گذارد؟
پوکی استخوان با افزایش خطر ابتلا به سندرم چشم خشک همراه است که می‌تواند باعث تاری دید و افزایش خطر افتادن و شکستگی استخوان‌ها شود.
