پای دیابتی و کفش مناسب برای پای دیابتی؟

دیابت یک بیماری خاموش است که به تدریج بسیاری از اعضا بدن را درگیر می کند. در این بیماری  انسولین یا  به اندازه کافی تولید نمی شود ، یا اینکه بدن نمی تواند از این انسولین ساخته شده بدرستی استفاده نمی کند. در دیابت قند رسیده شده از طریق بدن نمی تواند وارد سلول شود یا به درستی در سلول مورد استفاده قرار نمی گیرد و این موجب کارکرد نادرست سلول بخصوص سلول های عروق خونی و ثانویه به ان کارکرد اشتباه سلول های عصبی شده و مشکلات زیادی از جمله پای دیابتی را ایجاد می کند.

 آسیب به عصب ها  که در دیابت ایجاد می شود  به تدریج و بسیار مرموز دردی سوزشی یا حالت سوزن شدن و گزگز مورمور در بدن ایجاد می کند. این حالت همان نوروپاتی دیابتی است که بسیار خزنده و مرموزانه پیشرفت می کند.

بیماران دیابتی به دلیل درگیری اعصاب محیطی که در پایشان ایجاد می شود اغلب مشکلاتی از جمله حس درد و سوزن سوزن شدن برایشان به دلیل این بی حسی ایجاد می گردد.

 بی حسی موجود در پای بیماران دیابتی سبب می شود که هنگام برخورد به اجسام نوک تیز مانند سوزن و اصولا بسیاری از اجسام دیگر متوجه چنین  مشکلی نشوند و این زخم در پای آنها گسترش یابد. از دست رفتن حس لامسه در پای بیماران دیابتی  و شایدکم شدن قدرت دید مضاف بر آن ممکن است علت دیگری برای پای  دیابتی باشد.  این عدم حس سبب می شود که بیماران  به سختی بتوانند به وجود زخم یا تاول در پاهای خود پی ببرند. از طرف دیگر، امکان دارد عروق خونی پای بیماران دچار گرفتگی شود  و در نتیجه آن خون کافی  به محل زخم و صدمه پای دیابتی نرسد.

 اگر از زخم های کوچک پای بیماران دیابتی به طور صحیح مراقبت نشود و در صورت عدم درمان به موقع زخم پای دیابتی، همین زخم کوچک به زخم های مهم و بزرگ و سخت درمانی تبدیل می شود.

اگر این زخم های پای دیابتی عفونی شوند که بسیار هم شایع می باشد ممکن است  نیاز به بستری در بیمارستان  آنتی بیوتیک های وریدی پیدا کنند. حتی گاهی همین زخم های کوچک و ساده در نهایت منجر به  در حالات بسیار وخیم، قطع پا در بیماران پای دیابتی می شوند..

زخم پای دیابتی و اصولا پای دیابتی یک مراقبت طولانی مدت می طلبد.نکته هایی که در این قسمت به شما متذکر می شوم به دیابتی ها می آموزدکه به مراقبت بهتری از پاها یشان داشته باشند.

•  تمیز نگه داشتن پاها از مهمترین برنامه های بیماران دیابتی می باشد. توصیه می می کنم کلیه بیماران دیابتی 2 بار در روز پاها یشان را با آب نیم گرم و صابون بشویند. شستشو  بهتر است تنها با دست و بدون استفاده از لیف حمام و سایر وسایلی که احتمال  ساییده شدن پوست را دارد انجام شود تا خود این وسایل موجب زخم ریز در بیماران دیابتی نشود.. بعد از شستن پای دیابتی  پوست پای خود را بسیار آرام با دستمال ظریف  یا حوله نرم و بدون زبری خشک کنیدو سپس که بین انگشتان و خصوصا بین انگشت شست و دوم راکاملا خشک شود.

•  بیماران دیابتی باید هر روز پاها یشان  را از نظر ایجاد  زخم  حتی نوع بسیار کوچک و هر نوع آسیب پوستی احتمالی دیگر بررسی و پایش کنند

تا کید می کنم  هرگونه آسیب پوستی به پاهایتان  می تواند تبدیل به  یک زخم جدی و عفونی شود و به دلیل خونرسانی ضعیف همین زخم به یک عفونت استخوان تبدیل شود. ممکن است برای بررسی کف پاها به آینه نیاز داشته باشید.

بیماران دیابتی اگر در پایشان در یک نقطه احساس سوزش و خارش و قرمزی یا فرو رفتگی داشتند باید به پزشک مراجعه کنند.

پوست پاهای بیمارن دیابتی باید با استفاده از کرم A-D یا محلولی های نرم کننده لطیف  مانند  وازلین یا گلیسرین به صورت نرم نگه دارید بخصوص به پاشنه های پاها  توجه کنید که نباید حالت کبره بسته و ضخیم پیدا کند.

کفش بیماران دیابتی نباید  جلو باز باشد.

 کفش هایی که از جنس چرم واقعی می باشند چون می توانند تهویه خوبی ایجاد کنند برای بیماران دیابتی مناسب تر می باشند.

•کفش بیماران دیابتی باید جلو پهن باشد و حتما بین انگشتان و جلو کفش فاصله داشته باشد.

•  توجه کنید ناخن ها را به صورت یک خط صاف بگیرید زیرا چیدن کناره های ناخن می تواند  باعث رفتن ناخن ب هداخل گوشت کناره پا  شود.

•  مواظب باشید پاهایتان بیش از حد گرم یا خصوصا  سرد نشود.

•   در خانه حتما از دمپایی استفاده کنید و بدون دمپایی را نروید.

•با این حال بهتر است  خصوصا اگر زخم پا گرفتید از کفش خاص بیماران دیابتی استفاده کنید این کفش ها موجب می شود از زخم های ایجاد شده در پا محافطت شده و مانع از پیشرفت  زخم پای دیابتی شود. کفش های طبی از جمله موارد مناسب برای درمان زخم پای دیابتی می باشد.