درمان آب آوردن و تورم زانو بدون جراحی با طب سوزنی و اوزون تراپی

آب آوردن و تورم زانو بدون جراحی

آب آوردن زانو به شرایطی می‌گویند که در آن مایع در مفصل زانو و بافت اطراف آن تجمع پیدا می‌کند. اصطلاح پزشکی آب آوردن زانو، “افیوژن” می‌باشد. برخی افرادی که به افیوژن مبتلا می‌شوند، مشکلاتی را تجربه خواهند نمود. آب آوردن زانو می‌تواند در اثر استفاده‌ی بیش از حد، آسیب و یا ضربه به مفصل ایجاد شود. همچنین برخی از شرایط و بیماری‌های زمینه‌ای می‌تواند باعث آب آوردن زانو شود. از آنجا که این بیماری باعث ایجاد درد زیادی می‌شود، می‌تواند حرکت طبیعی و عملکرد عادی افراد را دچار اختلال کند. بنابراین افراد در این وضعیت به دنبال راهکارهای پزشکی برای درمان زانوی خود خواهند بود. با این حال قبل از ارائه هر نوع درمان در خصوص آب آوردن زانو لازم است، علل ایجاد این بیماری را شناسایی کنیم.

 علت‌ها و دلایل آب آوردن زانو

 عوامل متعددی می‌تواند به آب آوردن زانو منجر شود. از صدمات ناشی از ضربه‌ها گرفته تا برخی بیماری‌ها و شرایط پزشکی.

  برخی از شایع‌ترین علل آب آوردن زانو عبارت‌اند از:

  • خونریزی
  • شکستگی استخوان
  • آماس کیسه‌های مفصلی
  • کیست
  • نقرس
  • عفونت
  • پارگی رباط
  • پارگی منیسک
  • آرتروز
  • استفاده بیش از حد آر مفصل
  • نقرس کاذب
  • آرتریت روماتوئید
  • تومورها

علائم آب آوردن زانو

 این بیماری معمولاً با درد شدید همراه است. با این حال علائم دیگری نیز وجود دارد که می‌تواند به بیمار در تشخیص بیماری خود کمک نماید. برخی از شایع‌ترین علائم آب آوردن زانو عبارت‌اند از:

  • ورم زانو، که ممکن است در ظاهر، یکی از زانوها بزرگ‌تر از دیگری به نظر برسد.
  •  پف کردن بخش خاصی از زانو به‌خصوص در بخش استخوانی.
  •  سفتی مفصلی که در آن مایع تجمع پیدا کرده است.
  •  اختلال در خم شدن زانو و یا صاف کردن کامل آن.

 علائم دیگری نیز وجود دارد که تنها در موارد شدید آشکار می‌شود، برخی از نشانه‌های آب آوردن زانوی شدید عبارت‌اند از:

  • عدم تسکین درد، حتی پس از مصرف داروهای مسکن
  •  قرمزی زانو
  •  گرم‌تر شدن یک زانو در مقایسه با زانوی دیگر

اگر درد و تورم برای بیش از چند روز باقی ماند، آن را به حال خود رها نکنید، به‌خصوص اگر درد و تورم مربوط به آسیب و یا ضربه خاصی نباشد.  با مرکز تخصصی پیشگام جهت اخذ نوبت تماس بگیرید تا در اسرع وقت بیماری شما تشخیص دقیق داده شود و موارد حساسی همچون تومورها و یا پاره شدن منیسک زانو مورد ارزیابی قرار بگیرد. زمانی که علت آب آوردن زانو مشخص شد متخصصان ما در کلینیک پیشگام برنامه درمانی مناسب با علت آب آوردگی برای شما در نظر می‌گیرند و قدم به قدم با شما در طی تمام مراحل درمان تا درمان کامل همراهی خواهند کرد.

درمان آب آوردن زانو

 درمان افیوژن زانو بستگی به عوامل به وجود آورنده‌ی آن دارد. اما رایج‌ترین راهکارها برای کاهش تورم عبارت‌اند از:

  1. استفاده از یخ درمانی: یخ می‌تواند سرعت جریان خون را در زانو کاهش دهد، در نتیجه تورم و درد کاهش می‌یابد. مهم است که از این روش به‌درستی استفاده کنید زیرا که استفاده ناصحیح از این روش می‌تواند شرایط شما را بدتر کند. برای اطلاعات بیشتر بخش یخ درمانی را ملاحظه کنید و از نحوه صحیح استفاده از یخ آگاهی پیدا کنید.
  2.  فشرده سازی: استفاده از نوارهای کشی و یا زانو بندهای طبی می‌تواند زانوی شما را فشرده کرده و تورم آن را کاهش دهد.
  3. داروهای غیراستروئیدی ضد التهابی مانند ایبوپروفن می‌تواند در کاهش تورم و درد زانو مفید باشند.
  4.  آسپیراسیون: پزشک می‌تواند آب زانو را با کمک یک سوزن مخصوص تخلیه نماید، البته گاهی اوقات این آب مجدداً باز می‌گردد.
  5. اوزون تراپی: از اوزون برای درمان بسیاری از سندرم‌های دردناک آسیب زننده به مفصل‌ها، عضله‌ها و تاندون‌های زانو، حتی در صورت ابتلا به ناراحتی عصبی محیطی استفاده می‌شود. دانشمندان سازوکار ضد درد اوزون تراپی را مبتنی بر تحریک شاخه‌های ضد گیرنده دردی می‌دانند که سروتونین و مخدرهای درونی واسط آنها هستند. پی‌آمد نهایی این فرایند بالا رفتن آستانه درد است. پرولوزون درمانی کاملاً ایمن و موثر است که علاوه بر تسکین درد برای درمان منشأ درد، یعنی کاهش اکسیژن در دسترس، نیز کاربرد دارد. از این روش برای درمان هر گونه درد بهره گرفته می‌شود. پزولوزون به تنهایی یا در کنار دیگر درمان‌های تسکین دهنده درد مانند پرولوتراپی و پلاسمای سرشار از پلاکت (پی آر پی) برای رفع مشکل ورم و آب آوردن زانو مورد استفاده قرار می‌گیرد.

  6. تزریق کورتون: کورتون هورمون استروئیدی است که باعث سرکوب سیستم ایمنی بدن می‌شود، در نتیجه التهاب و درد زانو کاهش می‌یابد.
  7. قرار دادن پا در ارتفاع: نگه داشتن زانو بالاتر از سطح قلب می‌تواند تورم زانو را کاهش دهد. در این حالت نیروی گرانش مایع موجود در زانو را به سمت پایین می‌کشد.
  8.  استراحت: کاهش سطح فعالیت‌ها به شما کمک می‌کنند تا فشار موجود بر روی زانو را کاهش دهید. در نتیجه تورم زانو کاهش می‌یابد، در غیر این صورت ممکن است زانوی شما مدام در معرض تحریک قرار بگیرد.
  9.  ماساژ: استفاده از ماساژ ملایم، تورم اطراف بافت زانو را کاهش می‌دهد، البته اگر منعی برای شما وجود نداشته باشد. به‌آرامی زانوی خود را فشار دهید و پوست روی زانو را به حالت دورانی ماساژ دهید. بافت همبند زیر پوست را تحت کشش قرار دهید، در این بافت اکثریت عروق لنفاوی قرار دارد. این حرکت را تا آنجایی ادامه دهید که پوست نرم‌تر و گرم‌تر شود و کششان نیز آسان‌تر گردد. سپس با دست دیگر از سمت زانو به سمت لگن خود – جایی که گره‌های لنفاوی قرار دارند – به‌صورت متناوب بر روی پای خود بکشید. این کار باعث می‌شود تورم اطراف زانو کاهش پیدا کنند.
  10.  استفاده از باندهای کشی: زانوی خود را توسط باندهای الاستیک ببندید. این کار کمک خواهد کرد تا تورم زانو کاهش پیدا کند. سعی کنید از نوارهایی استفاده کنید که دارای گیره‌های مخصوص باشند، بنابراین نیاز نخواهد بود که آن‌ها را گره زده یا با گیره‌های بزرگ ثابت نگه دارید.
  • شما می‌توانید باندهای کشی را از داروخانه‌های نزدیک به خود خریداری کنید.
  • مراقب باشید زانو خود را بیش از حد محکم نبندید. اگر احساس کردید که زانوی شما دچار هرگونه بی‌حسی، سوزن سوزن شدن، تغییر رنگ و یا افزایش دردی شده است، نوار کشی را بیش از حد محکم بسته‌اید.

پیشگیری از آب آوردن زانو

 از آنجا که آب آوردن زانو معمولاً توسط بیماری‌های زمین‌های و یا ضربه‌ها ایجاد می‌شود، می‌توان از این بیماری جلوگیری به عمل آورد. برای مدیریت آب آوردن زانو معمولاً لازم است که بیمار با پزشکان خود هم کاری‌های لازم را داشته باشد.

 از این رو، مراحل پیشگیری از آب آوردن زانو عبارت‌اند از:

  • انجام معاینات منظم به‌ویژه برای افرادی که از بیماری‌هایی همچون نقرس، آرتریت روماتوئید و آرتروز رنج می‌برند.
  • مصرف منظم داروهایی که توسط پزشک تجویز می‌شود.
  • جلوگیری از ایجاد آسیب و ضربه به زانوها
  • درمان صحیح و انجام ورزش‌های مناسب برای تقویت عضلات ران

جهت رزرو نوبت با شماره های زیر تماس بگیرید

دکتر سپهریان

دکتر سپهریان متخصص طب فیزیکی و درد با بیش‌از پانزده سال سابقه درمان‌های غیر جراحی ستون فقرات و مفاصل دارای مقالات متعدد در زمینه یافتن راه های تشخیصی پاراکیلنیک و درمانی در بیماران با درد مزمن و سندرم های افزایش حساسیت مرکزی مانند فیبرومیالژی می‌باشد.